Verbum

прасце́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

Частка сцяны паміж аконнымі ці дзвярнымі праёмамі.

|| прым. прасце́начны, -ая, -ае.

прасце́цкі, -ая, -ае (разм.).

Дабрадушны і просты, не цырымонны.

П. выгляд.

П. хлопец.

пра́сці, праду́, прадзе́ш, прадзе́; прадзём, прадзяце́, праду́ць; праў, пра́ла; прадзі; пра́дзены; незак., што.

Скручваючы (воўну, кудзелю і пад.), рабіць ніткі.

|| зак. спра́сці, спраду́, спрадзе́ш, спрадзе́; спрадзём, спрадзяце́, спраду́ць; спраў, спра́ла; спрадзі; спра́дзены.

|| наз. прадзе́нне, -я, н.

прасціна́, -ы́, мн. про́сціны і (зліч. 2, 3, 4) прасціны́, про́сцін, ж. Доўгі і шырокі кавалак тканіны, які падсцілаецца на пасцелі.

|| памянш. прасці́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. прасці́нны, -ая, -ае.

прасцэ́ніум, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Частка сцэны перад заслонай.

|| прым. прасцэ́ніумны, -ая, -ае.

прасця́г, -у, мн. -і, -аў, м.

Свабодны, вялікі прастор; шыр.

Прасцягі палёў.

прасця́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Прастадушны чалавек.

|| памянш. прасцячо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| ж. прасця́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

прасыпа́цца гл. праспацца.

прасыпа́ць гл. праспаць.

прасыха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Тое, што і сохнуць (у 1 знач.).

Вясной зямля добра прасыхае.

Піць не прасыхаючы (піць спіртнога многа, увесь час).

|| наз. прасыха́нне, -я, н.