Verbum

прэа́мбула, -ы, мн. -ы, -бул, ж. (спец.).

Уступная тлумачальная частка міжнароднага пагаднення, закона ці іншага прававога акта.

прэвалі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак. (кніжн.).

Пераважаць, мець перавагу.

Павінны п. інтарэсы справы.

прэвенты́ўны, -ая, -ае (кніжн.).

Які папярэджвае што-н.; засцерагальны.

Прэвентыўныя меры.

П. ўдар.

|| наз. прэвенты́ўнасць, -і, ж.

прэдыка́т, -а, М -ка́це, м.

1. У логіцы: паняцце, якое вызначае прадмет суджэння — суб’ект.

2. У граматыцы: тое, што і выказнік.

|| прым. прэдыка́тны, -ая, -ае (да 1 знач.) і прэдыкаты́ўны, -ая, -ае.

прэдыкаты́ўнасць, -і, ж.

У граматыцы: катэгорыя, якая цэлым комплексам фармальных сінтаксічных сродкаў суадносіць паведамленне з тым ці іншым часавым планам рэчаіснасці.

прэзе́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (уст., цяпер разм., жарт).

Падарунак.

Прыміце мой п.

прэзента́бельны, -ая, -ае (кніжн.).

Відны, паважны.

П. выгляд.

|| наз. прэзента́бельнасць, -і, ж.

прэзентава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е: -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што і каму (уст., цяпер разм., жарт.).

Даць (даваць) у прэзент, падараваць (дараваць).

Я вам прэзентую сваю кнігу.

прэзі́дыум, -а, мн. -ы, -аў, м.

Выбарны орган, які кіруе сходам, нарадай. канферэнцыяй, таксама асобы, якія ўваходзяць у такі орган.

Выбраць п. канферэнцыі.

прэзідэ́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Кіраўнік дзяржавы ў краінах з рэспубліканскай формай кіравання.

Рэзідэнцыя прэзідэнта.

2. Выбарны старшыня выканаўчага органа ў некаторых буйных навукова-даследчых установах, таварыствах. кангрэсах.

|| прым. прэзідэ́нцкі, -ая, -ае.