прасця́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Прастадушны чалавек.

|| памянш. прасцячо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| ж. прасця́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)