ры́паць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. Утвараць рыпенне, рыпець.
Рыпалі дзверы.
Р. варотамі.
2. Іграць непрафесійна на якім-н. музычным інструменце (звычайна на гармоніку; разм.).
Рыпаў гармонік.
|| аднакр. ры́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. ры́панне, -я, н.
рыпе́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -пі́ць; незак.
Утвараць рып, скрыпець.
Падлога рыпіць.
Боты рыпяць.
Пад нагамі рыпіць снег.
|| аднакр. ры́пнуць, -не; -ні.
|| наз. рыпе́нне, -я, н.
рыплі́вы, -ая, -ае.
Тое, што і рыпучы.
Рыплівыя дзверы.
|| наз. рыплі́васць, -і, ж.
рыпс, -у, м.
Тоўстая, моцная тканіна палатнянага перапляцення ў дробны рубчык.
|| прым. ры́псавы, -ая, -ае.
рыпу́чы, -ая, -ае.
Які ўтварае рып.
Рыпучыя вароты.
Рыпучыя колы.
Р. голас (перан.).
|| наз. рыпу́часць, -і, ж.
рыс, -у, м.
Злак з белым прадаўгаватым зернем, якое скарыстоўваецца ў ежу, а таксама яго зерне.
Плантацыі рысу.
Піражкі з рысам.
|| прым. ры́савы, -ая, -ае.
Р. суп.
ры́са, -ы, мн. -ы, рыс, ж.
1. Вузкая паласа, лінія.
Правесці рысу.
Падвесці рысу пад чым-н. (таксама перан.: падвесці вынік, скончыць з якой-н. справай).
2. Лінія (існуючая ці ўяўная), якая раздзяляе што-н., рубеж.
Р. пад’ёму вады.
3. Уласцівасць, адметная адзнака, якасць.
Рысы характару.
Рысы новага чалавека.
4. мн. Тое, што і рысы твару.
Дарагія рысы.
◊
Рысы твару — абрысы, аблічча твару.
Прыгожыя рысы твару.
У агульных рысах — без падрабязнасцей.
|| памянш. ры́ска, -і, ДМ -ры́сцы, мн. -і, -сак, ж.
рыса...
Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да рысу, да яго вырошчвання і апрацоўкі, напр.: рысаапрацоўчы, рысаачышчальны, рысаўборачны.
рысава́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.
Той, хто займаецца рысаваннем, хто робіць малюнкі для чаго-н.
Добры р., горшы гравёр.
|| ж. рысава́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
рысава́цца, -су́юся, -су́ешся, -су́ецца; -су́йся; незак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Віднецца, паўставаць ва ўяўленні.
У далечыні рысуюцца абрысы гор.
Знаёмы вобраз рысаваўся ва ўяўленні (перан.).
2. Старацца паказаць сябе з выгаднага боку, выклікаць чым-н. інтарэс да сябе.
Р. перад людзьмі.
|| наз. рысо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 2 знач.).