Verbum

шы́ла, -а, мн. -ы, -аў, н.

Інструмент для праколвання адтулін у выглядзе завостранага стрыжня з дзяржаннем.

Ш. ў мяшку не схаваеш (прыказка).

|| памянш. шы́льца, -а, мн. -ы, -аў, н. (разм.).

|| прым. шы́льны, -ая, -ае (спец.).

шылахво́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Дзікая качка з двума доўгімі пёрамі ў хвасце.

шы́лінг, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Англійская манета, роўная 1/20 фунта стэрлінгаў (у старой грашовай сістэме).

2. Грашовая адзінка ў некаторых краінах.

шы́льда, -ы, М -дзе, мн. -ы, -аў, ж.

1. Дошка з надпісам назвы ўстановы, прадпрыемства і пад., вывеска.

2. перан. Пра знешні, паказны бок паводзін, дзейнасці, спосабу жыцця і пад. (разм.).

Гэта толькі ш., на самай справе ён не такі чалавек.

|| прым. шы́льдавы, -ая, -ае.

шымпанзэ́, нескл., м.

Чалавекападобная малпа.

шы́на, -ы, мн. -ы, шын, ж.

1. Гумавы або металічны абруч на вобадзе кола.

2. Цвёрдая накладная павязка на месцы пералому ці іншага пашкоджання для забеспячэння нерухомасці пашкоджаных частак цела.

Узяць у шыны нагу.

|| прым. шы́нны, -ая, -ае.

шыне́ль, -няля́, мн. -нялі́, -нялёў, м.

Форменнае паліто са складкай на спіне і хлясцікам.

Вайсковы ш.

|| памянш. шынялёк, -лька́, мн. -лькі́, -лько́ў, м.

|| прым. шыне́льны, -ая, -ае.

шы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Сцегнавая ці лапатачная частка тушы свінні або барана, адпаведным чынам прыгатаваная для ўжывання.

Вяпровая ш.

|| прым. шы́начны, -ая, -ае.

шынка́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (уст.).

Уладальнік шынка.

|| ж. шынка́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. шынка́рскі, -ая, -ае.

шыно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м. (уст.).

Невялікі пітны дом, месца продажу спіртных напіткаў.

|| прым. шынко́вы, -ая, -ае.