Verbum

унісо́н, -у, м. (спец.).

Сугучча з двух ці некалькіх гукаў аднолькавай вышыні (якія ўтвараюцца рознымі галасамі або інструментамі).

Спяваць ва ў.

Дзейнічаць ва ў. з кім-н. (перан.: зладжана, узгоднена).

уніта́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

Ракавіна для сцёку нечыстот у прыбіральнях, абсталяваных каналізацыяй.

|| прым. уніта́зны, -ая, -ае.

уніта́рны, -ая, -ае.

У выразе: унітарная дзяржава — форма дзяржаўнага ўладкавання, пры якой тэрыторыя дзяржавы, у адрозненне ад федэрацыі, не мае ў сваім складзе федэратыўных адзінак (штатаў, зямель), а падраздзяляецца на адміністрацыйна-тэрытарыяльныя адзінкі (раёны, вобласці і г.д.).

Рэспубліка Беларусь — унітарная дзяржава.

уніфармі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Работнік уніформы (у 2 знач.).

|| прым. уніфармі́сцкі, -ая, -ае.

уніфікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак. і незак., што (кніжн.).

Прывесці (прыводзіць) да аднолькавасці, аднастайнасці.

У. грашовую сістэму.

|| наз. уніфіка́цыя, -і, ж.

уніфо́рма, -ы, ж.

1. Форменнае адзенне.

2. зб. У цырку: адзеты ў спецыяльныя аднолькавыя касцюмы падсобны персанал, які абслугоўвае арэну.

унічыю́, прысл.

Без выйгрышу і пройгрышу (пра зыход гульні або спаборніцтваў).

Шахматная партыя закончылася ў.

у́нія, -і, ж. (кніжн.).

Аб’яднанне, саюз.

Дзяржаўная у.

Царкоўная у.

|| прым. унія́цкі, -ая, -ае.

Уніяцкая царква.