часто́тнасць, -і,
Паказчык частаты (у 2
часто́тнасць, -і,
Паказчык частаты (у 2
ча́сты, -ая, -ае.
1. Які складаецца з блізка размешчаных адзін каля аднаго аднародных прадметаў, частак; густы.
2. Размешчаны на невялікай адлегласці адзін ад аднаго.
3. Які складаецца з хуткіх рухаў, гукаў
4. Які паўтараецца праз кароткія прамежкі часу.
||
часуча́, -ы́,
Шчыльная шаўковая тканіна палатнянага перапляцення, звычайна жаўтавата-пясочнага колеру.
||
часці́к, -у́,
Рыба, якую ловяць сеткай з дробнымі ячэйкамі ў паўднёвых рыбапрамысловых раёнах.
||
часці́на, -ы,
Тое, што і частка (у 1—3
Часціны мовы — лексіка-граматычныя разрады слоў, якія характарызуюцца агульнымі лексічнымі і граматычнымі адзнакамі, агульнасцю асноўных сінтаксічных функцый у сказе.
часці́ца, -ы,
1. У граматыцы: службовае слова, якое не мае самастойнага значэння, а выражае розныя сэнсавыя, мадальныя і эмацыянальныя адценні слоў, словазлучэнняў і сказаў.
2. Элементарная частка ў складзе якога
часці́ць, чашчу́, часці́ш, часці́ць; часці́м, часціце́, часця́ць;
Вельмі хутка, часта (часцей, чым трэба) выконваць якія
часць, -і,
1. Асобная самастойная вайсковая адзінка.
2. Доля, пай, частка, якія належаць каму
3. Галіна якой
часцяко́м,
Даволі часта.
чатырнаццацігадо́вы, -ая, -ае.
1. Узростам у чатырнаццаць гадоў.
2. Працягласцю ў чатырнаццаць гадоў.