Verbum

чалавекалю́бства, -а, н.

Любоў да людзей; міласэрнасць, гуманнасць.

чалавеканенаві́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто ненавідзіць людзей, чалавецтва.

|| ж. чалавеканенаві́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

чалавеканенаві́сніцтва, -а, н.

Нянавісць да людзей, да чалавецтва.

|| прым. чалавеканенаві́сніцкі, -ая, -ае.

чалавекападо́бны, -ая, -ае.

Падобны на чалавека.

○

Чалавекападобныя малпы — назва сямейства малпаў, да якога адносяцца гарыла, арангутан, шымпанзэ і гібон.

чалаве́ка-гадзі́на, -ы, мн. -ы, -дзі́н, ж.

Адзінка ўліку рабочага часу, якая вымяраецца колькасцю працы, выкананай адным чалавекам за адну рабочую гадзіну

чалаве́ка-дзень, -дня́, мн. -дні, -дзён, м.

Адзінка ўліку рабочага часу, якая вымяраецца колькасцю працы, выкананай адным чалавекам за рабочы дзень.

чалаве́цтва, -а, н.

Людзі планеты, чалавечы род; чалавечае грамадства.

чалаве́ча, К ад назоўніка «чалавек», м. (разм.).

Ужыв. як ветлівы зварот да незнаёмага мужчыны.

Адкуль ты, ч.?

чалаве́чны, -ая, -ае.

Дастойны чалавека, уважлівы, чулы, душэўны; гуманны.

Чалавечныя адносіны да людзей.

Ён паступіў чалавечна (прысл.) у гэтай сітуацыі.

|| наз. чалаве́чнасць, -і, ж.

чалаве́чы, -ая, -ае.

1. гл. чалавек.

2. Тое, што і чалавечны.

Чалавечыя адносіны.

Паступіць па-чалавечы (прысл.).