участко́вы, -ая, -ае.
1. гл. участак.
2. у знач. наз. участко́вы, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Тое, што і ўчастковы ўпаўнаважаны, участковы інспектар (разм.).
учасці́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -і́цца; зак.
Стаць больш частым (у 3 і 4 знач.).
Учасціліся раннія замаразкі.
Рытм сэрца ўчасціўся.
|| незак. учашча́цца, -а́ецца.
|| наз. учашчэ́нне, -я, н.
учасці́ць, -ашчу́, -асці́ш, -асці́ць; -асці́м, -асціце́, -асця́ць; -а́шчаны; зак., што.
Зрабіць больш частым.
У. абарачальнасць аўтобусаў.
У. рытм руху.
|| незак. учашча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. учашчэ́нне, -я, н.
учо́ра, прысл.
1. У дзень перад сённяшнім.
2. у знач. наз., нескл., н. Учарашні дзень.
У. не дагоніш, ад заўтра не ўцячэш (прыказка).
учо́т, -у, М учо́це, м.
Тое, што і улік (у 2 знач.).
Стаць на прафсаюзны ў.
Зняцца з учоту.
|| прым. учо́тны, -ая, -ае.
У. лісток.
учо́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.
Асоба, якая вядзе ўлік чаго-н.
У. палявой брыгады.
|| ж. учо́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
учубкі́, прысл.
У выразе: узяцца ўчубкі (разм.) —
1) учапіцца адзін аднаму ў валасы, пер’е;
2) пачаць бурна спрачацца з кім-н.
З-за дробязі, а ў. узяліся.
учу́ць, -у́ю, -у́еш, -у́е; -у́й; -у́ты; зак., што і з дадан. (разм.).
1. Успрыняць слыхам, пачуць.
У. далёкую гамонку.
2. Улавіць, зразумець тое, што гавораць.
Прабач, я не ўсё ўчуў, што ты сказаў.
3. Улавіць нюхам, чуццём.
Звер учуў небяспеку.
У. добразычлівасць у голасе.
учы́нак, -нку, мн. -нкі, -нкаў, м.
Дзеянне, учыненае кім-н., тое, што здзейснена кім-н.
Смелы ў.
учыні́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ы́ніцца; зак. (разм.).
Здарыцца, адбыцца.
Што там такое ўчынілася, што быў крык?
|| незак. учыня́цца, -я́ецца.