Verbum

румя́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; незак.

1. каго-што. Фарбаваць румянамі.

Р. сабе твар.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакрываць румянцам.

Мароз румяніць шчокі.

Зара румяніць неба.

|| зак. нарумя́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены (да 1 знач.) і зарумя́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены (да 2 знач.).

|| звар. румя́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца (да 1 знач.); зак. нарумя́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца.

румя́ны¹, -ая, -ае.

1. Пакрыты румянцам.

Р. твар.

2. перан. Ярка-чырвоны, ружовы.

Р. небасхіл.

3. Пра печыва: з паверхняй залаціста-карычневага адцення.

Румяныя пампушкі.

Румяная скарынка.

|| наз. румя́насць, -і, ж.

румя́ны², -аў.

Ружовая ці чырвоная касметычная фарба для твару.

Р. і бялілы.