Verbum

смята́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Пасудзіна для смятаны.

2. Круглы адкрыты піражок са смятаннай начынкай.

Напячы смятаннікаў.

смяця́р, смецяра́, мн. смецяры́, смецяро́ў, м.

Чалавек, які збірае і вывозіць смецце.

|| ж. смяця́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

смяшлі́вы, -ая, -ае.

1. Схільны часта смяяцца, якога можна лёгка рассмяшыць.

С. чалавек.

2. Які выражае гатоўнасць да смеху.

С. позірк.

С. твар.

3. Пра настрой: такі, пры якім усё здаецца смешным, увесь час хочацца смяяцца.

|| наз. смяшлі́васць, -і, ж.

смяшо́к, -шку́, м. (разм.).

Кароткі, нямоцны смех.

С. прабег па аўдыторыі.

смяшы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Усмешка, вясёлая іскрынка (у вачах).

С. ў рот папала (пра смяшлівы настрой, пра жаданне ўвесь час смяяцца; жарт.).

смяшы́ць, смяшу́, сме́шыш, сме́шыць; незак., каго (што).

Выклікаць у каго-н. смех.

С. жартамі.

|| зак. насмяшы́ць, -смяшу́, -сме́шыш, -сме́шыць і рассмяшы́ць, -смяшу́, -сме́шыш, -сме́шыць; -сме́шаны.

смяя́цца, смяю́ся, смяе́шся, смяе́цца; смяёмся, смеяце́ся, смяю́цца; сме́йся; незак.

1. Праяўляць весялосць, радасць пры дапамозе смеху.

С. да слёз.

2. з каго-чаго. Высмейваць каго-, што-н.; насміхацца.

Нельга с. са старога чалавека.

3. перан. Жартаваць, гаварыць смехам.

Я не веру табе, ты смяешся.