Verbum

руса́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Шэры заяц, які захоўвае аднолькавую афарбоўку зімой і летам.

|| прым. русако́вы, -ая, -ае.

руса́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

У народных павер’ях — істота ў выглядзе аголенай жанчыны з доўгімі распушчанымі валасамі, якая жыве ў вадзе або жыце.

|| памянш.-ласк. руса́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. руса́лчын, -а.

русі́зм, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Слова ці моўны зварот, запазычаныя якой-н. мовай з рускай або ўтвораныя па рускамоўным узоры.

русі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Вучоны — спецыяліст па русістыцы.

|| ж. русі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. русі́сцкі, -ая, -ае.

русі́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Сукупнасць навук, якія вывучаюць рускую мову, літаратуру і культуру.

ру́скі¹, -ага, м.

Нацыянальны танец рускіх, а таксама музыка да гэтага танца.

Танцаваць рускага.

ру́скі² гл. рускія.

ру́скія, -іх, адз. -і, -ага, м.

Усходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Расіі.

|| ж. ру́ская, -ай, мн. -ія, -іх.

|| прым. ру́скі, -ая, -ае.

ру́сы, -ая, -ае.

Светла-карычневы (пра валасы); са светла-карычневымі валасамі.

Русая барада.

Русая дзяўчына.

руся́вы, -ая, -ае (разм.).

Блізкі да русага, светла-русы, са светла-русымі валасамі.

Русявыя косы.

Р. хлопец.

|| наз. руся́васць, -і, ж.