Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілортуыэю’
бвгеёзйклмнрстуўхцшэя

фа́ра

(фр. phare)

яркі ліхтар з рэфлектарам на аўтамабілі, матацыкле, паравозе, трактары і інш. для асвятлення шляху.

фара́да

[ад англ. M. Faraday = прозвішча англ. фізіка (1791—1867)]

адзінка вымярэння электрычнай ёмістасці ў Міжнароднай сістэме адзінак (СІ), роўная электрычнай ёмістасці правадніка, патэнцыял якога павялічваецца на 1 вольт пры перадачы яму электрычнага зараду ў 1 кулон.

фарадме́тр

(ад фарада + -метр)

прыбор для вымярэння электрычнай ёмістасці.

фарадыза́цыя

(ад фарада)

прымяненне пераменнага току нізкай частаты ў лячэбных і дыягнастычных мэтах.

фарадэ́й

[англ. M. Faraday = прозвішча англ. фізіка (1791—1867)]

адзінка колькасці электрычнасці, якая выкарыстоўваецца ў электрахіміі (роўная 9,65 10​4 кулонаў).

фарамініфе́ры

(н.-лац. foraminifera)

падклас прасцейшых класа саркодавых; уключае каля 20 тысяч марскіх сучасных і выкапнёвых відаў.

фарандо́ла

(фр. farandole)

старадаўні правансальскі народны танец.

фарані́ды

(н.-лац. phoronida)

клас тыпу шчупальцавых; марскія донныя жывёлы з каўбасападобным целам даўжынёй ад 0,6 да 45 см.

фарао́н

(гр. pharaon, ад ст.-егіп. Per’ō = вялікі дом)

1) тытул старажытнаегіпецкіх цароў;

2) перан. зневажальная клічка паліцэйскага;

3) старадаўняя гульня ў карты.

фа́рба

(польск. farba, ад ням. Farbe)

1) каляровае рэчыва, якім афарбоўваюць прадметы;

2) колер, барва (напр. фарбы восені);

3) перан. сродкі мастацкага апісання; згушчаць фарбы — перабольшваць.