Verbum

анлайнавы слоўнік

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я

а е ё і л о р т у ы э ю ’

б в г е ё з й к л м н р с т у ў х ц ш э я

фацы́дый

(н.-лац. phacidium)

сумчаты грыб сям. фацыдыевых, які развіваецца на ігліцы сеянцаў і маладняку хвоі.

фа́цыя

(лац. facies = выгляд)

1) комплекс умоў утварэння асадачнай горнай пароды;

2) горная парода, што ўтварылася на працягу абмежаванага часу на тэрыторыі з аднолькавымі ўмовамі;

3) асадачны пласт горнай пароды, які мае аднолькавы склад, фізіка-хімічныя ўласцівасці і аднолькавую выкапнёвую фауну і флору.

фацэ́лія

(н.-лац. phacelia)

травяністая расліна сям. вадаліснікавых з перыста-рассечаным лісцем і шматлікімі ружова-блакітнымі кветкамі ў коласападобных суквеццях, пашыраная пераважна ў Паўн. Амерыцы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

фацэ́т

(польск. facet, ад лац. facetus = вясёлы, дасціпны)

разм. камічны, забаўны чалавек.

фацэ́тны

(польск. facetny, ад лац. facetus)

разм. смешны, забаўны.

фацэ́цыя

(лац. facetia = жарт, досціп)

1) жартоўнае апавяданне, часта антыклерыкальнага зместу, распаўсюджанае на Захадзе ў эпоху Адраджэння і ў Расіі ў канцы 17 ст.;

2) разм. пацеха; смехата.