Verbum

фана-

гл. фона-.

фанабэ́рыя

(польск. fanaberia)

пыхлівасць, зазнайства, ганарыстасць.

фанагра́ма

(ад фана- + -грама)

тэкст, запісаны пры дапамозе фанографа на плёнцы, пласцінцы, а таксама плёнка, пласцінка з такім запісам.

фанагра́фія

(ад фана- + -графія)

апісанне гуказапісу (грампласцінак, магнітных стужак і інш.).

фанало́гія

(ад фана- + -логія)

1) раздзел мовазнаўства, які вывучае фанемы;

2) сістэма фанем у мове.

фанаско́п

(ад фана- + -скоп)

апарат для вывучэння гукавых асаблівасцей маўлення і спосабаў утварэння гукаў пры дапамозе галасавога апарата.

фанаты́зм

(фр. fanatisme, ад лац. fanaticus = раз’юшаны; непрытомны)

сляпая адданасць сваім вераванням або перакананням, злучаная з крайняй нецярпімасцю да чужых поглядаў і імкненняў.

фана́тык

(лац. fanaticus = раз’юшаны; непрытомны)

чалавек, слепа адданы сваім вераванням або перакананням і нецярпімы да чужых поглядаў і імкненняў.

фанаты́чны

(лац. fanaticus = раз’юшаны; непрытомны)

уласцівы фанатыку, прасякнуты фанатызмам.

фанатэ́ка

(ад фана- + -тэка)

1) гуказапісы, сабраныя і пэўным чынам сістэматызаваныя;

2) установа, якая збірае і зберагае фанаграмы.