фабіяні́зм
(ад англ. Fabian society = фабіянскае таварыства, ад Fabius Maximus Cunctator = імя старажытнарымскага дзяржаўнага дзеяча і палкаводца, прыхільніка чакальнай тактыкі)
рэфармісцкі рух канца 19 ст. у Англіі, які адмаўляў класавую барацьбу і прапаведаваў мірнае, паступовае пераўтварэнне буржуазнага грамадства ў сацыялістычнае шляхам рэформ.
фабія́нцы
(ад фабіянізм)
прыхільнікі, паслядоўнікі фабіянізму.
фабліо́
(фр. fabliau, ад лац. fabula = байка)
жанр сярэдневяковай французскай літаратуры: невялікае гумарыстычнае або сатырычнае апавяданне бытавога характару.
фа́брыка
(лац. fabrica = майстэрня)
1) прамысловае прадпрыемства, заснаванае на прымяненні сістэмы машын;
2) перан. месца, дзе што-н. ствараецца ў вялікай колькасці.
фабрыкава́ць
(лац. fabricare)
1) уст. рабіць што-н. фабрычным спосабам;
2) ствараць што-н. дрэнна і ў вялікай колькасці (напр. ф. вершы);
3) перан. рабіць і распаўсюджваць што-н. ілжывае, фальшывае (напр. ф. плёткі).
фабрыка́нт
(лац. fabricans, -ntis = які стварае)
1) уладальнік фабрыкі;
2) перан. той, хто фабрыкуе, распаўсюджвае што-н.
фабрыка́т
(лац. fabricatus = выраблены)
гатовы фабрычны выраб, прадукт вытворчасці.
фабрыка́цыя
(лац. fabricatio = выраб)
1) уст. вытворчасць вырабаў фабрычным спосабам;
2) стварэнне чаго-н. няякаснага ў вялікай колькасці;
3) перан. распаўсюджванне чаго-н. ілжывага, фальшывага.
фа́була
(лац. fabula = байка, апавяданне)
сюжэтная аснова літаратурнага твора, паказ падзей і здарэнняў у іх паслядоўнасці.
фабурдо́н
(фр. faux-bourdon)
муз. від шматгалосся ў Англіі 12—13 ст., у якім галасы рухаліся паралельнымі тэрцыямі і секстамі.