Verbum

агрэга́т

(лац. aggregatus = злучаны)

1) спалучэнне рознатыповых машын, апаратаў у адну канструкцыю для сумеснай работы (напр. трубапракатны а.);

2) асобная, вузлавая частка складанай машыны, напр. рухавік аўтамабіля;

3) сукупнасць мінералаў, якія складаюць горную пароду;

4) рэчыва, утворанае механічным спалучэннем аднародных або разнародных частак.

агрэгатава́ць

(ад агрэгат)

1) кампанаваць машыны або комплексы машын з уніфікаваных агрэгатаў;

2) аб’ядноўваць якія-н. аднародныя паказчыкі (велічыні) у больш агульныя, сукупныя.

агрэга́тны

(лац. aggregatus = злучаны)

1) сабраны ў цэлае, сукупны, сумарны;

2) звязаны з фізічным станам рэчыва (цвёрдага, вадкага, газападобнага).

агрэга́цыя

(лац. aggregatio)

працэс спалучэння, збірання ў цэлае.

агрэжэ́

(фр. agrégé)

вучоная ступень у Францыі, Бельгіі, якая дае права выкладаць у ліцэях і на гуманітарных і прыродазнаўчых факультэтах універсітэтаў.

агрэма́н

(фр. agrément = згода)

папярэдняя згода дзяржавы прыняць асобу, прапанаваную іншай дзяржавай у якасці яе дыпламатычнага прадстаўніка.

агрэ́сар

(лац. aggressor)

той, хто ажыццяўляе разбойны напад; захопнік.

агрэсі́ны

(ад лац. aggredere = нападаць)

прадукты жыццядзейнасці хваробатворных мікробаў, якія садзейнічаюць пранікненню патагенных мікробаў у арганізм, іх размнажэнню і распаўсюджванню.

агрэсі́ўны

(фр. agressif, ад лац. aggressio = напад)

1) захопніцкі (напр. а-ыя сілы);

2) варожы, наступальны (напр. а. тон).

агрэ́сія

(лац. aggressio = напад)

узброены напад адной ці некалькіх дзяржаў на іншыя з мэтай захопу чужых зямель і насільнага падпарадкавання сваёй уладзе.