гамлеты́зм
(ад англ. Hamlet = імя персанажа трагедыі У. Шэкспіра «Гамлет»)
бясконцыя разважанні, меркаванні, няздольнасць намерыцца на які-н. учынак.
гамо́з
(ад фр. gomme = камедзь)
хвароба раслін, якая выклікаецца неспрыяльнымі ўмовамі асяроддзя, раненнямі, насякомымі і мікраарганізмамі.
гамо́ны
(ад гр. gamos = шлюб)
рэчывы, якія выдзяляюцца палавымі клеткамі і рэгулююць працэс апладнення.
гаму́нкулус
(с.-лац. homunculus = чалавечак)
чалавечая істота, якую, на думку натуралістаў сярэдневякоўя, быццам можна атрымаць штучным шляхам.
гамфака́рпус
(н.-лац. gomphocarpus, ад гр. gomphos = цвік + karpos = плод)
паўкуст сям. ластаўневых, які пашыраны ў Афрыцы, сустракаецца як заносны на Каўказе, у Сярэд. Азіі.
гамфане́ма
(н.-лац. gomphonema)
аднаклетачная або каланіяльная дыятомавая водарасць сям. гамфацымбелавых, якая трапляецца на дне і сярод абрастанняў у вадаёмах рознага тыпу.
гамфасфе́рыя
(н.-лац. gomphosphaeria)
каланіяльная сіне-зялёная водарасць сям. гамфасферыевых, якая пашырана ў планкгоне, радзей на вільготных скалах.
гамфацымбе́ла
(н.-лац. gomphocymbella)
аднаклетачная дыятомавая водарасць сям. гамфацымбелавых, якая трапляецца ў прэсных вадаёмах.
гамфрэ́на
(н.-лац. gomphrena)
травяністая расліна сям. амарантавых з падоўжаным шэрым лісцем і дробнымі кветкамі белага або ружовага колеру ў суквеццях, пашыраная ў розных кліматычных зонах; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.
гамэ́рня
(польск. hamernia, ад с.-в.-ням. hamer = кузня)
1) уст. кузня, металаапрацоўчая майстэрня;
2) перан. вялікае няўтульнае памяшканне; месца шумных зборышчаў.