Verbum

аметрапі́я

(н.-лац. ametropia, ад гр. ametros = бязмерны + ops = зрок)

ненармальная пераламляльная здольнасць вока (блізарукасць або дальназоркасць).

аметы́ст

(лац. amethystus, ад гр. amethystos)

мінерал, разнавіднасць кварцу, каштоўны камень фіялетавага або блакітна-фіялетавага колеру; выкарыстоўваецца для ювелірных вырабаў.

амёба

(н.-лац. amoeba, ад гр. amoibe = змяненне)

найпрасцейшая аднаклетачная жывёла, якая можа змяняць форму.

амёбія́з

(ад амёба)

хвароба чалавека, якая выклікаецца дызентэрыйнай амёбай; амёбная дызентэрыя.

а́мі

(н.-лац. ammi, ад гр. ammi)

травяністая расліна сям. парасонавых з пасечаным на сегменты лісцем, пашыраная пераважна ў Міжземнамор’і; вырошчваецца на Каўказе і ў Малдове як лекавая.

аміда́зы

(ад аміды)

ферменты, якія змяшчаюцца ў тканках жывёл і раслін і прымаюць удзел у азоцістым абмене ў арганізме.

амідапіры́н

(ад аміды + гр. руг = агонь)

фарм. болесуцішальны і гарачкапаніжальны лекавы прэпарат.

амідастамо́з

(н.-лац. amidostomosis)

хвароба гусей, якая выклікаецца амідастомамі.

амідасто́мы

(ад аміды + гр. stoma = губы)

чэрві, якія паразітуюць у падслізістай абалонцы страўніка гусей, часам качак, галубоў і некаторых іншых птушак.

амідо́л

(ад аміды + -ол)

арганічнае злучэнне, бясколернае крышталічнае рэчыва; выкарыстоўваецца як праявіцель у фатаграфіі.