Verbum

сілаксі́д

(ад лац. silex = крэмень + гр. oksys = кіслы)

сорт кварцавага шкла, які выкарыстоўваецца пераважна для вырабу хімічнай пасуды.

сі́лас

(ісп. silos)

корм, які атрымліваецца ў выніку заквашвання зялёнай масы раслін у спецыяльных збудаваннях (вежах, траншэях, ямах і інш.).

сі́лепсіс

(гр. syllepsis = захоп)

стылістычны зварот, у якім знарок парушана правіла спалучальнасці слоў, напр. дзейнік і выказнік стаяць у розных ліках, дзейнік і выказнік ужыты ў множным ліку, а залежнае ад іх дапаўненне ў адзіночным і інш.; выкарыстоўваецца ў літаратурных творах.

сілікаге́ль

(ад лац. silex, -icis = крэмень + гель)

порыстая белая маса, двухвокіс крэмнію, сарбент; выкарыстоўваецца для ачысткі газаў, масел, нафтапрадуктаў.

сілікальцы́т

(ад лац. silex, -icis = крэмень + кальцыт)

разнавіднасць вапняна-пясчанага бетону.

сілікатабето́н

(ад сілікаты + бетон)

будаўнічы матэрыял з вапны і кварцавага пяску.

сілікато́з

(ад лац. silex = крэмень)

прафесійнае захворванне, якое выклікаецца ўздзеяннем пылу, што змяшчае вокіс крэмнію.

сілікатуберкуле́з

(ад сілікоз + туберкулёз)

сілікоз, ускладнены туберкулёзам.

сіліка́ты

(ад лац. silex, -icis = крэмень)

1) мінералы, у састаў якіх уваходзіць крэменязём (напр. слюда, азбест, палявы шпат і інш.);

2) вырабы з такіх мінералаў (шкло, фарфор, цэмент, цэгла).

сілікатыза́цыя

(ад сілікаты)

увядзенне ў грунт сілікатных раствораў для надання яму трываласці, воданепранікальнасці.