Verbum

амбушу́р

(фр. embouchure)

1) частка духавога музычнага інструмента, якая ў час ігры бярэцца ў рот або прыціскаецца да губ;

2) вечка на мікрафоне тэлефоннай трубкі для засцярогі яго ад пашкоджанняў і для ўзмацнення голасу.

амебацы́ты

(ад гр. ameibo = змяняю + -цыты)

элементы крыві беспазваночных жывёл, якія адпавядаюць лейкацытам пазваночных і чалавека.

амебе́йны

(гр. amoibaios)

які чаргуецца;

а-ая кампазіцыя — вершаваная кампазіцыя, пры якой на працягу ўсяго твора чаргуюцца строфы, звязаныя паміж сабой паралелізмам.

аме́га

(гр. о mega)

назва апошняй літары ў грэчаскім алфавіце;

ад альфы да амегі — ад пачатку да канца.

амеліяра́цыя

(лац. amelioratio)

паляпшэнне, упарадкаванне.

аменарэ́я

(ад а- + гр. men = месяц + rheo = цяку)

адсутнасць менструацый у перыяд палавой спеласці жанчыны.

аменсалі́зм

(ад а- + лац. mensa = стол, жыўленне)

форма ўзаемаадносін паміж арганізмамі, якая для аднаго віду карысная, а для другога шкодная (напр. вароны, падбіраючы рэшткі ежы воўка, сваім крыкам прыцягваюць увагу паляўнічага).

аме́нцыя

(лац. amentia)

расстройства свядомасці, якое характарызуецца бяссувязнасцю мыслення, разгубленасцю, парушэннем арыенціроўкі ў навакольным, узбуджанасцю.

амеры́цый

(н.-лац. americium, ад англ. America = Амерыка)

штучна атрыманы радыеактыўны хімічны элемент, які адносіцца да актыноідаў, серабрысты метал.

аметабалі́я

(ад а- + гр. metabole = перамена)

адсутнасць метамарфозы, развіццё некаторых ніжэйшых насякомых, пры якім пераход ад маладой фазы да дарослай зводзіцца толькі да росту і скідання старога хітынавага покрыву (лінькі).