Verbum

амбо́н

(гр. ambon = узвышэнне)

паўкруглае і высунутае на сярэдзіну храма ўзвышэнне перад царскімі варотамі, з якога чытаюць Евангелле, гавораць казанні.

а́мбра

(фр. ambre, ад ар. ’anbar)

1) воскападобнае рэчыва, якое выдзяляецца кашалотамі; выкарыстоўваецца ў парфумерыі;

2) уст. духі́.

амбразу́ра

(фр. embrasure)

1) адтуліна ў сцяне абарончага збудавання для стральбы; байніца;

2) аконны ці дзвярны праём у дамах, вежах.

амбрафі́лы

(ад гр. ombros = дождж + -філ)

расліны, якія добра пераносяць павышаную вільготнасць, працяглыя дажджы (параўн. амбрафобы).

амбрафі́ты

(ад гр. ombros = дождж + -фіты)

расліны, якія выкарыстоўваюць толькі вільгаць атмасферных ападкаў (параўн. трыхафіты).

амбрафо́бы

(ад гр. ombros = дождж + -фоб)

характэрныя для засушлівых мясцін расліны, якія не пераносяць працяглых дажджоў (параўн. амбрафілы).

амбро́зія

(гр. ambrosia)

1) ежа багоў у старажытнагрэчаскай міфалогіі;

2) перан. незвычайна смачная, далікатная страва;

3) травяністая расліна сям. складанакветных з дробнымі кветкамі ў суквеццях, пашыраная пераважна ў Амерыцы; на Беларусі трапляецца як заносная;

4) налёты міцэлію сумчатых грыбоў у ходах жукоў-караедаў.

амбро́метр

(ад гр. ombros = дождж + -метр)

прыбор для вымярэння колькасці атмасферных ападкаў.

амбулакра́льны

(ад лац. ambulacrum = хаджэнне);

а-ая сістэма — сістэма органаў руху ігласкурых, якая ўтварылася ў выніку складанай дыферэнцыяцыі другаснай поласці цела.

амбулато́рыя

(лац. ambulatorius = рухомы)

лячэбная ўстанова для прыхадных хворых.