Verbum

гарнізо́н

(фр. garnison)

вайсковыя часці, размешчаныя ў якім-н. населеным пункце, крэпасці або ўмацаваным раёне.

гарні́р

(фр. garnir = упрыгожваць)

дабаўка да мясных і рыбных страў (агародніна, каша і інш.).

гарніса́ж

(фр. garnissage)

цвёрды засцерагальны слой матэрыялаў, які ўтвараецца на ўнутранай паверхні сценак некаторых металургічных агрэгатаў у час іх інтэнсіўнага ахаладжэння.

гарніту́р

(фр. garniture)

1) камплект, поўны набор прадметаў пэўнага прызначэння (напр. г. мэблі);

2) тое, што і касцюм 1.

гарніту́ра

(ням. Garnitur, ад фр. garniture)

камплект друкарскіх шрыфтоў аднаго малюнка, але розных памераў і абрысаў.

гаро́та

(ісп. garrote, ад garra = лапа, кіпцюр)

прылада катавання ў сярэдневяковай Іспаніі і Партугаліі ў выглядзе абруча, які надзяваўся на шыю і сцягваўся вінтом.

гарпаго́н

(фр. garpagon, ад Garpagon = імя персанажа камедыі Ж.-Б. Мальера «Скупы»)

перан. скнара.

гарпактыцы́ды

(н.-лац. harpacticoida)

атрад весланогіх ракападобных; пашыраны ў морах і прэсных вадаёмах; служаць ежай для многіх рыб.

га́рпіус

(гал. harpius)

цёмны гатунак каніфолі.

га́рпія

(гр. Harpyia = літар. выкрадальніца)

і) крылатая пачвара ў жаночым вобліку, дэман буры і смерці ў старажытнагрэчаскай міфалогіі;

2) буйная драпежная птушка сям. ястрабіных, якая водзіцца ў Паўд. Амерыцы;

3) лятучая мыш, пашыраная ў Індыі і на Малайскім архіпелагу;

4) перан. злая, сварлівая жанчына.