Verbum

га́нза

(с.-в.-ням. hanse = таварыства)

гандлёвы і палітычны саюз паўночнанямецкіх гарадоў у 14—16 ст.

ганзену́ла

(н.-лац. hansenula)

сумчаты грыб сям. цукраміцэтавых, які развіваецца ў глебе, на цукарзмяшчальных і зброджаных субстратах.

гані́дыі

(ад гр. gone = семя + -idion = памяншальны суфікс)

1) зялёныя або сіне-зялёныя водарасці, што ўваходзяць у склад лішайнікаў;

2) органы размнажэння ў выглядзе нерухомых клетак у сіне-зялёных водарасцей;

3) рухомыя споры ніткаватых бактэрый.

ганіёметр

(ад гр. gonia = вугал + -метр)

1) прыбор для вымярэння вуглоў паміж гранямі крышталёў;

2) прыстасаванне для вымярэння электрычным спосабам накіраванасці антэны радыёпеленгатара, каб вызначыць напрамак, адкуль паступаюць радыёсігналы;

3) антр. прыбор для вымярэння вуглоў на галаве або чэрапе.

гані́т

(ад гр. gony = калена)

запаленне каленнага сустава.

-ганія

гл. -гонія.

ганіяме́трыя

(ад гр. gonia = вугал + -метрыя)

раздзел трыганаметрыі, у якім вывучаюцца спосабы вымярэння вуглоў, уласцівасці трыганаметрычных функцый і суадносіны паміж імі.

ганіяне́ма

(н.-лац.gonionemus)

кішачнаполасцевая жывёла (медуза) падкласа гідроідных, якая жыве ў Японскім моры каля Курыльскіх астравоў.

ганіяты́ты

(н.-лац. goniatitidae, ад гр. gonia = вугал)

група вымерлых малюскаў класа галаваногіх з ракавінай у выглядзе плоскай спіралі або конуса; былі пашыраны ў морах палеазою.

ганіяхло́рыс

(н.-лац. goniochloris)

аднаклетачная жоўта-зялёная водарасць сям. плеўрахлоравых, якая трапляецца ў планктоне невялікіх вадаёмаў, канавах, лужынах, старыцах, балотах, сажалках, рэках з павольным цячэннем.