Verbum

га́мба

(іт. gamba)

распаўсюджаная назва тэнаровай віёлы (віёлы да гамба).

гамба́нг

(інданез. gambang)

інданезійскі ўдарны музычны інструмент.

гамбі́р

(н.-лац. gambir, ад малайск. gambir)

пахучы экстракт 1, прыгатаваны з пэўнага сорту акацыі, якая расце ў Індыі і на Цэйлоне; выкарыстоўваецца ў медыцыне і для вырабу шкур.

гамбі́т

(фр. gambit, ад іт. dare il gambetto = зрабіць падножку)

пачатак шахматнай партыі, у якой ахвяруюць пешку ці фігуру для забеспячэння пазіцыйнай і тактычнай перавагі (ферзевы г.).

гамбу́зія

(лац. gambusia)

дробная жывародзячая рыба атрада карпазубых, якая знішчае лічынкі малярыйнага камара; пашырана ў вадаёмах Паўн. Амерыкі, акліматызавана ў раёнах пашырэння малярыі, напр. на Каўказе, у Сярэд. Азіі; часам разводзіцца ў акварыумах.

га́мбургер

(англ. hamburger)

мяккая цёплая булачка, пракладзеная пасярэдзіне біфштэксам і агароднінай.

гамеа-

гл. гомеа-.

гамеаме́рыя

(гр. homoiomereia, ад homoios = падобны + meros = частка)

тэрмін старажытнагрэчаскай філасофіі, які абазначае самую дробную неразбуральную часцінку, а таксама целы, якія складаюцца з мноства аднародных такіх часцінак.

гамеамо́рфія

(ад гамеа- + гр. morphe = выгляд, форма)

значнае падабенства прадстаўнікоў дзвюх або некалькіх груп арганічнага свету, не звязаных паміж сабой непасрэдным сваяцтвам; прыватны выпадак канвергенцыі 2.

гамеапа́т

(ад гамеа- + -пат)

урач, які пры лячэнні выкарыстоўвае метад гамеапатыі (параўн. алапат).