галацыклі́я
(ад гр. holos = увесь + цыкл)
цыкл развіцця, пры якім чаргуюцца двухполае і партэнагенетычнае (гл. партэнагенез) пакаленні.
галацэ́н
(ад гр. holos = увесь + -цэн)
сучасны перыяд геалагічнай гісторыі Зямлі, які з’яўляецца другім, верхнім падраздзяленнем антрапагену.
галго́фа
(гр. Golgotha = узгорак паблізу Іерусаліма, дзе, паводле біблейскіх паданняў, праводзілася пакаранне і дзе быў распяты Хрыстос, ад арам. gulgulta = чэрап)
перан. месца пакарання, сімвал падзвіжніцтва і маральных пакут.
галеа́с
(гал. galeas)
парусна-вёславы ваенны карабель 16—17 ст. у еўрапейскіх флотах.
гале́га
(іт. galega)
травяністая расліна сям. бабовых са складаным лісцем і сіне-фіялетавымі кветкамі ў гронках, пашыраная ў Еўразіі; выкарыстоўваецца як кармавая і лекавая; казлятнік.
гале́наў
[ад лац. C. Galenus = прозвішча старажытнарымскага ўрача (129—201)];
г-ы прэпараты — лекавыя сродкі, якія атрымліваюць шляхам спецыяльнай апрацоўкі расліннай і жывёльнай сыравіны.
галені́т
(ад лац. galena = свінцовая руда)
мінерал класа сульфідаў шэрага колеру з металічным бляскам; свінцовая руда.
галенкініо́псіс
(н.-лац. golenkiniopsis)
аднаклетачная зялёная водарасць сям. мікрактыніевых, якая трапляецца ў сажалках, азёрах і вадасховішчах.
галенкі́нія
(н.-лац. golenkinia)
аднаклетачная зялёная водарасць сям. мікрактыніевых, якая трапляецца ў планктоне сажалак, азёр, рэк.
гале́ра
(іт. galera)
старадаўняе драўлянае вёславае ваеннае судна, на якім у Зах. Еўропе веслярамі былі нявольнікі, часта катаржнікі;
саслаць на галеры — саслаць на катаргу.