Verbum

амбівале́нтнасць

(ад амбівалентны)

1) дваістасць перажывання, калі аб’ект выклікае ў чалавека адначасова два процілеглыя пачуцці, напр. сімпатыю і антыпатыю;

2) літ. спецыфічная ўласцівасць дыялектычна супярэчлівых вобразаў, у якіх арганічна знітавана адмаўленне і сцвярджэнне адных і тых жа з’яў жыцця.

амбівале́нтны

(ад лац. ambo = абодва + valens, -ntis = значны, важны, каштоўны)

дваісты, які змяшчае ў сабе процілеглыя элементы, напр. а-ае пачуццё (гл. амбівалентнасць​¹).

амбісто́ма

гл. амблістома.

амбі́цыя

(польск. ambicja, ад лац. ambitio)

абвостранае самалюбства, празмернае пачуццё асабістай годнасці;

кінуцца ў амбіцыю — выявіць крайнюю крыўдлівасць.

амбіяфані́чны

(ад лац. ambi = навокал + гр. phone = гук)

звязаны з сістэмай электронна-акустычных устройстваў, якія выкарыстоўваюцца ў тэатрах, канцэртных залах для забеспячэння добрай чутнасці ў любым пункце залы.

амблігані́т

(ад гр. amblys = тупы + gonia = вугал)

мінерал класа фасфатаў белага, блакітнага або карычневага колеру.

амбліо́пія

(ад гр. amblys = тупы + ops = вока)

аслабленне зроку, абумоўленае функцыянальнымі расстройствамі зрокавага аналізатара.

амблісто́ма, амбісто́ма

(ад гр. amblys = тупы + stoma = рот)

хвастатае земнаводнае, падобнае да саламандры, якое водзіцца ў Паўн. і Цэнтр. Амерыцы.

амблістэгіе́ла

(н.-лац. amblystegiella)

лістасцябловы мох сям. амблістэгіевых, які расце на ствалах і галінках дрэў і кустоў, радзей на камянях.

амблістэ́гіум

(н.-лац. amblystegium)

лістасцябловы мох сям. амблістэгіевых, які расце на кары дрэў, камянях, вільготнай глебе.