Verbum

амаўро́з

(гр. amauros = цёмны, сляпы)

страта зроку, слепата.

амафі́ла

(н.-лац. ammophila)

насякомае сям. рыючых вос з доўгім чырвоным брушкам; пясчаная аса.

амафо́нія

(гр. homophonia)

шматгалосы музычны твор, у якім асноўную мелодыю выконвае толькі адзін голас, а астатнія гучаць як акампанемент.

амафо́ны

(гр. homophonos = аднагучны, аднатонны)

лінгв. словы, якія аднолькава гучаць, але маюць рознае напісанне (напр. грыб — грып, казка — каска).

амафо́рмы

(ад гр. homos = аднолькавы + форма)

лінгв. словы, якія належаць да розных часцін мовы і супадаюць толькі ў пэўных марфалагічных формах (напр. вусны ’губы’ і вусны ’які вымаўляецца’).

амафо́с

[ад амо(ній) + фос(фар)]

мінеральнае азотна-фосфарнае ўгнаенне.

а́мба

(рус. амба, ад іт. ambo = два нумары латарэйнага білета)

разм. усё, канец.

амбала́ж

(фр. emballage)

пакавальны матэрыял, а таксама затраты на пакаванне.

амбара́с

(фр. embarras)

клопаты, турботы, непакой.

амбацэ́птар

(ад лац. ambo = абодва + ceptor = які бярэ)

асобае ўтварэнне клеткі, якое, паводле тэорыі нямецкага вучонага П. Эрліха, удзельнічае ў рэакцыі імунітэту.