Verbum

гармані́раваць

(ад гр. harmonia = гармонія)

быць сугучным, адпавядаць чаму-н.

гармані́чны

(гр. harmonikos)

1) заснаваны на прынцыпах гармоніі (напр. г. рад);

2) стройны, мілагучны, зладжаны (напр. г. верш);

3) раўнамерны, рытмічны (напр. г-ыя ваганні).

гармано́іды

(ад гармон + -оід)

біялагічна актыўныя рэчывы, якія ўздзейнічаюць на многія фізіялагічныя працэсы ў арганізме як гармоны, але ўтвараюцца не ў залозах унутранай сакрэцыі, а ў іншых органах і тканках (напр. сакрацін, гістамін).

гарма́та

(польск. harmata, ад лац. armata)

артылерыйская зброя (марціра, гаўбіца і інш.) (напр. зенітная г.);

страляць з гармат па вераб’ях — траціць многа сіл на дробязныя справы.

гармата́н

(ісп. harmatàn, з афр. моў)

сухі гарачы паўн.-ўсх. вецер на Гвінейскім узбярэжжы Афрыкі, што дзьме зімой.

гарматы́ла

(н.-лац. honnotila)

каланіяльная зялёная водарасць сям. гарматылавых, якая трапляецца на вільготных скалах, у слізі іншых водарасцей, на падводных прадметах у стаячых вадаёмах.

гармі́ыум

(н.-лац. honnidium)

ніткаватая зялёная водарасць сям. улотрыксавых; вядома некалькі прэснаводных, паветраных, глебавых відаў.

гармонатэрапі́я

(ад гармоны + тэрапія)

метад лячэння прэпаратамі, якія змяшчаюць гармоны.

гармо́нік

(гр. harmonikos = гарманічны)

музычны інструмент, які складаецца са злучаных расцяжнымі рухомымі мяхамі дзвюх дэк з клавіятурай.

гармо́ніум

(ням. Harmonium)

тое, што і фісгармонія.