Verbum

гапкалі́т

(англ. hopcalite)

сумесь вокіслаў марганцу і медзі, а таксама серабра і кобальту, якая паскарае акісленне атрутнага вокіслу вугляроду кіслародам паветра і ператварае яго ў неатрутны вуглякіслы газ.

гапладра́сус

(н.-лац. haplodrassus)

павук сям. гнафазідаў, які жыве пад карой дрэў у хваёвых лясах, трапляецца пад камянямі, у моху.

гаплаіды́я

(ад гаплоід)

наяўнасць у клетках адзінарнага набору храмасом.

гаплакары́дыі

(н.-лац. hoplocarida)

падатрад вышэйшых ракападобных; пашыраны ў морах.

гаплало́гія

(ад гр. haploos = гтросты + -логія)

спрашчэнне структуры слова шляхам пропуску аднаго з двух суседніх складоў (напр. мінералогія < мінералалогія).

гапласпары́дыі

(ад гр. haploos — просты + спора + -idion = памяншальны суфікс)

арганізмы, якія належаць да тыпу прасцейшых; паразітуюць у тканках некаторых жывёл і чалавека.

гапластэ́ль

(ад гр. haploos = просты + stele = слуп)

самы просты тып будовы асявога цыліндра сцябла раслін, які сустракаецца ў выкапнёвых раслін і некаторых папарацепадобных.

гапластэмані́я

(ад гр. haploos = адзіночны, просты + stemon = аснова тканкі)

наяўнасць аднаго кола тычынак у кветцы.

гаплафа́за

(ад гр. haploos = просты + фаза)

частка жыццёвага цыкла асобіны, калі клетачнае ядро змяшчае адзінарную (гаплоідную) колькасць храмасом.

гаплі́ты

(гр. hoplitai)

цяжкаўзброеныя пехацінцы ў Стараж. Грэцыі.