Verbum

ганіяне́ма

(н.-лац.gonionemus)

кішачнаполасцевая жывёла (медуза) падкласа гідроідных, якая жыве ў Японскім моры каля Курыльскіх астравоў.

ганіяты́ты

(н.-лац. goniatitidae, ад гр. gonia = вугал)

група вымерлых малюскаў класа галаваногіх з ракавінай у выглядзе плоскай спіралі або конуса; былі пашыраны ў морах палеазою.

ганіяхло́рыс

(н.-лац. goniochloris)

аднаклетачная жоўта-зялёная водарасць сям. плеўрахлоравых, якая трапляецца ў планктоне невялікіх вадаёмаў, канавах, лужынах, старыцах, балотах, сажалках, рэках з павольным цячэннем.

гано́іды

(ад гр. ganos = бляск + -оід)

група касцявых рыб з лускою ў выглядзе бліскучых ромбікаў (асятры, бялуга, калуга, амія, лапатаносы і інш.).

гансву́рст

(ням. Hanswurst)

1) блазен у нямецкім народным тэатры;

2) персанаж лялечнага нямецкага тэатра.

ганта́ль

(с.-в.-ням. gant-nagel)

цвік, якім прыбіваюць гонту.

гантэ́ль

(ням. Hantel)

гімнастычная гіра з двух чыгунных шароў, злучаных кароткай ручкай.

гапа́к

(укр. гопак)

украінскі народны танец, а таксама музыка да яго.

гапаласіфо́н

(н.-лац. hapalosiphon)

ніткаватая сіне-зялёная водарасць сям. стыганемавых, пашыраная пераважна ў вадаёмах.

гапало́піл

(н.-лац. hapalopilus)

губавы базідыяльны грыб сям. паліпоравых, які расце ў лясах на ствалах, лесапавале і пнях хвойных і лісцевых парод.