Verbum

сінгамі́ды

(н.-лац. syngamidae)

сямейства гельмінтаў класа нематодаў, паразітуюць у дыхальных шляхах птушак і млекакормячых.

сінга́мія

(ад гр. syngamos = з’яднаны шлюбам)

з’яднанне мужчынскай і жаночай палавых клетак (гамет) з утварэннем зіготы.

сінгамо́зы

(ад сінгаміды)

глісныя хваробы свойскіх і дзікіх птушак, якія выклікаюцца сінгамідамі.

сінгармані́зм

(ад гр. syn = разам + гармонія)

лінгв. прыпадабненне галосных гукаў у слове да каранёвага галоснага, уласцівае цюркскім і некаторым іншым мовам.

сінгенеты́чны

(ад гр. syn = разам + genetos = народжаны)

які з’яўляецца адначасова, мае агульнае паходжанне;

с-ыя залежы — залежы карысных выкапняў, якія ўзніклі адначасова з пародамі, што іх змяшчаюць, і перацярпелі разам з імі ўсе наступныя пераўтварэнні.

сінгл

(англ. single = адзін, адзіны)

гульня ў тэніс, калі кожны бок прадстаўлены адным гульцом.

сінгле́ты

(ад англ. single = адзіночны)

фіз. адзіночныя спектральныя лініі, абумоўленыя электроннымі квантавымі пераходамі паміж нерасшчэпленымі ўзроўнямі квантавай сістэмы.

сінго́нія

(ад гр. syn = разам + -гонія)

група відаў сіметрыі, да якой належаць крышталі з адным або некалькімі падобнымі элементамі сіметрыі.

сінгуля́рны

(лац. singularis)

асобны, адзіночны;

с. пункт — пункт на дыяграме стану, які адпавядае ўтварэнню ў сістэме хімічнага злучэння пастаяннага складу.

сіндактылі́я

(ад гр. syn = разам + daktylos = палец)

прыроджанае поўнае або частковае зрашчэнне паміж сабой двух і больш суседніх пальцаў рук або ног, якое ў чалавека разглядаецца як загана развіцця.