Verbum

сігна́льны

(лац. signalis)

1) які мае адносіны да сігналу, з’яўляецца сігналам;

2) які служыць для падачы сігналаў;

с-ая сістэма — сістэма ўмоўнарэфлекторных сувязей, што ўзнікаюць у кары вялікіх паўшар’яў галаўнога мозгу.пры паступленні ў яе імпульсаў ад знешніх і ўнутраных раздражняльнікаў;

с. экзэмпляр — першы гатовы экзэмпляр кнігі, які паступае з друкарні ў выдавецтва для подпісу, што дазваляе выпуск тыражу.

сігнату́ра

(с.-лац. signatura, ад лац. signare = абазначаць, указваць)

1) частка рэцэпта з указаннем спосабу прыёму лякарства;

2) паслядоўная нумарацыя друкаваных аркушаў у кнізе ці часопісе.

сігніты́ўны

(ад лац. signum = знак)

выражаны пры дапамозе сімвалаў (знакаў).

сігні́фіка

(ад лац. significare = падаваць знак)

кірунак тэарэтычнага мовазнаўства, заснаваны на разглядзе любых моў як знакавых сістэм.

сігура́нца

(рум. sigurantă)

палітычная паліцыя ў манархічнай Румыніі; ахранка.

сі́да

(н.-лац. sida)

травяністая расліна сям. мальвавых з клінападобным лісцем і дробнымі белымі кветкамі ў суквеццях, пашыраная ў тропіках і субтропіках; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

сідр

(фр. cidre)

слабае віно, насычанае вуглекіслатой, якое атрымліваецца ў выніку браджэння яблычнага соку.

сідэралі́т

(ад гр. sideros = жалеза + -літ)

жалезакаменны метэарыт з вялікім змяшчэннем сілікатаў і нікелістага жалеза.

сідэра́льны

(п.-лац. sideralis)

які мае адносіны да сідэрацыі, прызначаны для сідэрацыі.

сідэраста́т

(ад лац. sidus, -deris = нябеснае свяціла + -стат)

прыбор з рухомым плоскім люстэркам, які рухаецца так, што прамяні нябеснага свяціла, адбітыя ад люстэрка, захоўваюць строга вызначаны напрамак і іх можна сабраць у фокусе нерухомага аб’ектыва.