Verbum

гастрацэ́ль

(ад гастра- + гр. koilos = пусты)

поласць, якая ўтвараецца ў зародка мнагаклетачных жывёл і чалавека на стадыі гаструлы (параўн. бластацэль).

гастраэнтэракалі́т

(ад гастра- + энтэракаліт)

вострае або хранічнае запаленне страўнікава-кішачнага тракту жывёл і чалавека.

гастраэнтэрало́гія

(ад гастра- + энтэра- + -логія)

раздзел медыцыны, які вывучае будову і функцыі органаў стрававання, іх хваробы, а таксама метады прафілактыкі і лячэння гэтых хвароб.

гастраэнтэро́лаг

(ад гастраэнтэралогія)

спецыяліст у галіне гастраэнтэралогіі.

гастраэнтэры́т

(ад гастра + энтэрыт)

запаленчае захворванне слізістай абалонкі страўніка і тонкіх кішак.

гастро́лі

(ням. Gastrolle, ад Gast = госць + Rolle = роля)

выступленне артыста або мастацкага калектыву (тэатра, ансамбля, аркестра, хору і інш.) у іншым горадзе, краіне.

га́струла

(лац. gastrula, ад гр. gaster, -tros = страўнік)

стадыя развіцця зародка мнагаклетачных жывёл і чалавека (наступная за бластулай), на якой зародак мае двухслойную сценку і гастрацэль з бластапорам.

гаструля́цыя

(ад гаструла)

працэс развіцця гаструлы.

гастры́н

(ад гр. gaster, -tros = страўнік)

гармон страўніка, які выпрацоўваецца ў слізістай абалонцы страўніка пад уздзеяннем хімічных і механічных раздражняльнікаў.

гастры́т

(н.-лац. gastritis, ад гр. gaster, -tros = страўнік)

запаленчае захворванне слізістай абалонкі страўніка (востры г., хранічны г.).