Verbum

га́рмала

(н.-лац. harmala, ад ар. charmal)

травяністая расліна сям. парналіставых, атрутная, якая пашырана ў паўднёвых раёнах Еўропы, Зах. Сібіры, Сярэд. Азіі; з яе насення робіцца фарба для шарсцяных і шаўковых тканін.

гармана́льны

(ад гармон)

які з’яўляецца гармонам, змяшчае ў сабе гармон.

гарманізава́ць

(фр. harmoniser, ад гр. harmonia = гармонія)

дапоўніць мелодыю акордным суправаджэннем па правілах гармоніі.

гарманіза́цыя

(ад гарманізаваць)

стварэнне гарманічнага суправаджэння да мелодыі.

гармані́раваць

(ад гр. harmonia = гармонія)

быць сугучным, адпавядаць чаму-н.

гармані́чны

(гр. harmonikos)

1) заснаваны на прынцыпах гармоніі (напр. г. рад);

2) стройны, мілагучны, зладжаны (напр. г. верш);

3) раўнамерны, рытмічны (напр. г-ыя ваганні).

гармано́іды

(ад гармон + -оід)

біялагічна актыўныя рэчывы, якія ўздзейнічаюць на многія фізіялагічныя працэсы ў арганізме як гармоны, але ўтвараюцца не ў залозах унутранай сакрэцыі, а ў іншых органах і тканках (напр. сакрацін, гістамін).

гарма́та

(польск. harmata, ад лац. armata)

артылерыйская зброя (марціра, гаўбіца і інш.) (напр. зенітная г.);

страляць з гармат па вераб’ях — траціць многа сіл на дробязныя справы.

гармата́н

(ісп. harmatàn, з афр. моў)

сухі гарачы паўн.-ўсх. вецер на Гвінейскім узбярэжжы Афрыкі, што дзьме зімой.

гарматы́ла

(н.-лац. honnotila)

каланіяльная зялёная водарасць сям. гарматылавых, якая трапляецца на вільготных скалах, у слізі іншых водарасцей, на падводных прадметах у стаячых вадаёмах.