Verbum

амара́нт

(н.-лац. amaranthus, ад гр. amarantos = які не вяне)

травяністая расліна сям. амарантавых з ярка афарбаваным лісцем, пашыраная ў цёплых і ўмераных зонах; аксамітнік.

амартыза́тар

(рус. амортизатор, ад фр. amortir = аслабляць, змякчаць)

прыстасаванне ў машынах для змякчэння штуршкоў, удараў пры яздзе.

амартыза́цыя

(с.-лац. amortisatio = аслабленне)

1) паступовае зношванне машын, абсталявання, збудаванняў і перанясенне іх вартасці на прадукцыю;

2) паступовае пагашэнне доўгу асобай або арганізацыяй перыядычнымі ўзносамі;

3) прызнанне даўгавога абавязацельства несапраўдным у выніку яго страты, крадзяжу і інш.;

4) змякчэнне штуршкоў, удараў пры руху машын, пасадцы самалётаў з дапамогай спецыяльных прыстасаванняў.

амартыфіка́цыя

(ад а- + лац. mors, mortis = смерць + -фікацыя)

афіцыйнае аб’яўленне аб ануляванні (пазбаўленні сілы) страчаных дакументаў.

амарфі́зм

(ад гр. amorphos = бясформенны)

1) аморфны стан рэчыва;

2) перан. бясформеннасць, расплывістасць.

амары́ліс

(н.-лац. amaryllis, ад гр. amaryllis)

цыбульная травяністая расліна сям. амарылісавых з буйнымі кветкамі розных колераў, пашыраная ў тропіках і субтропіках; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

амастыгаспо́рый

(н.-лац. amastigosporium)

недасканалы грыб сям. маніліевых, які паразітуе на злаках.

ама́тар

(польск. amator, ад лац. amator)

чалавек, які ў вольны час займаецца чым-н. не для заробку, а па ахвоце (напр. а. палявання, а. музыкі).

амато́лы

[ад амо(ній) + тал(уол)]

выбуховыя рэчывы, якія складаюцца з сумесі нітрату амонію з трынітраталуолам.

аматы́дыі

(ад гр. omma, -atos = вока + eidos = выгляд)

асобныя вочкі, з якіх утвараюцца складаныя фасетачныя вочы членістаногіх жывёл (насякомых, ракападобных і інш.).