Verbum

аге́нт

(лац. agens, -ntis = які дзейнічае)

1) асоба, упаўнаважаная арганізацыяй, установай, прадпрыемствам для выканання службовых даручэнняў, асобых заданняў (напр. страхавы а.);

2) чый-н. стаўленік, прыслужнік;

3) супрацоўнік вышукной або разведвальнай службы;

4) прычына, якая выклікае тыя або іншыя з’явы ў прыродзе.

агенту́ра

(ням. Agentur, ад лац. agens, -ntis = які дзейнічае)

1) сукупнасць агентаў якой-н. установы, прадпрыемства або арганізацыі;

2) сетка агентаў, якая ствараецца разведвальнай службай для збірання сакрэтных звестак і правядзення падрыўной работы.

аге́нцтва

(ад агент)

1) прадстаўніцтва, аддзяленне якой-н. установы ці прадпрыемства;

2) установа інфармацыйнага, пасрэдніцкага характару.

агера́тум

(н.-лац. ageratum)

травяністая расліна сям. складанакветных з лілова-сінімі, ружовымі або белымі кветкамі, пашыраная ў трапічнай Амерыцы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная; даўгацвет.

агеўзі́я

(ад а- + гр. geusis = смак)

страта смакавых адчуванняў.

агітава́ць

(лац. agitare = узбуджаць)

1) займацца агітацыяй, прапагандаваць што-н.;

2) пераконваць у чым-н., схіляць да пэўнай дзейнасці, угаворваць.

агіта́тар

(лац. agitator = які прыводзіць у рух)

асоба, якая займаецца агітацыяй.

агіта́цыя

(лац. agitatio = узрушэнне)

1) палітычная дзейнасць, звязаная з уздзеяннем на свядомасць і настрой мас шляхам распаўсюджання (вусна і праз друк) праграмных ідэй, лозунгаў;

2) перан. пераконванне ў чым-н., угаворванне з мэтай схіліць да чаго-н.

агіягра́фія

(гр. hagiographia)

жанр царкоўна-рэлігійнай літаратуры, апавяданні пра жыццё святых.

агламера́т

(лац. agglomeratus = назапашаны)

1) рыхлае скапленне розных горных парод і мінералаў;

2) мет. спечаная ў кавалкі дробная або пылападобная руда.