Verbum

сіно́вія

(ад гр. syn = разам + лац. ovum = яйцо)

вязкая празрыстая вадкасць, якая выдзяляецца абалонкай суставаў і служыць для іх змазкай.

сіно́д

(гр. synodos = сход)

1) вышэйшы калегіяльны орган праваслаўнай рускай царквы з 1721 да 1917 г., зараз — дарадчы орган пры патрыярху Маскоўскай і ўсёй Русі;

2) сход духоўных і свецкіх асоб для вырашэння спраў пратэстанцкай царквы.

сіно́дзік

(гр. synodikos = спадарожнае)

памінальная кніга ў праваслаўнай царкве, у якую запісваюцца імёны нябожчыкаў для памінання іх у час набажэнства.

сіно́лаг

(ад п.-лац. Sinae = Кітай + -лаг)

спецыяліст у галіне сіналогіі.

сіно́німы

(гр. synonimos = аднайменны)

словы, блізкія па значэнню, але розныя па гучанню (напр. «работа» і «праца»).

сіно́псіс

(гр. synopsis = агляд)

1) зборнік звестак, нататак па якому-н. пытанню; зборнік тлумачэнняў рэлігійных твораў;

2) уст. звод розных поглядаў па якому-н. пытанню.

сіно́птык

(ад сіноптыка)

спецыяліст у галіне сіноптыкі.

сіно́птыка

(гр. synoptikos = які ахоплівае вокам)

раздзел метэаралогіі, які вывучае працэсы фарміравання надвор’я з мэтай яго прадказвання.

сінсарко́з

(ад гр. syn = разам + sarks = мяса)

злучэнне касцей пры дапамозе папярочна-паласатых мышцаў.

сінта́гма

(гр. syntagma = літар. нешта аб’яднанае)

лінгв. інтанацыйна і рытмічна арганізаваная група слоў з адносна закончаным сэнсам.