Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

фана́цыя

(фр. phonation, ад гр. phone = гук)

гучанне голасу і гукаў мовы.

фангсбо́т

(гал. vangsboot, ад vangst = лоўля + boot = лодка, судна)

судна для зверабойнага промыслу і для дапаможных патрэб.

фанда́нга

(ісп. fandango)

іспанскі парны народны танец, які выконваецца пад акампанемент гітары і кастаньет.

фане́ма

(гр. phonema = гук)

лінгв. найменшая гукавая адзінка мовы, якая ў розных пазіцыях выконвае сэнсаадрознівальную функцыю.

фанендаско́п

(ад гр. phone = гук + endon = унутры + -скоп)

медыцынскі прыбор з рэзанатарам для выслухоўвання сэрца і лёгкіх.

фане́ра

(ням. Furnier, ад фр. fournir = накладваць)

ліставы драўняны матэрыял са склееных тонкіх пласцін дрэва з перакрыжаваным размяшчэннем валокнаў драўніны.

фанерага́мы

(ад гр. phaneros = яўны + gamos + шлюб)

кветкавыя расліны з бачнымі органамі палавога размнажэння (параўн. крыптагамы).

фанеразо́й

(ад гр. phaneros = яўны + -зой)

інтэрвал часу, на працягу якога сфарміраваліся тоўшчы горных парод палеазою, мезазою і кайназою.

фанерафі́ты

(ад гр. phaneros = яўны + -міфіты)

расліны, у якіх не адміраюць на зіму пупышкі ўзнаўлення, размешчаныя высока над зямлёй.

фане́тыка

(гр. phonetikos = гукавы)

1) раздзел мовазнаўства, які вывучае гукі мовы, іх спалучальнасць і пазіцыйныя змяненні;

2) гукавы састаў мовы.