Verbum

сімво́ліка

(гр. symbolikos = сімвалічны)

1) выражэнне ідэй, паняццяў або пачуццяў пры дапамозе ўмоўных знакаў (сімвалаў) (напр. с. лічбаў, с. хімічных элементаў);

2) сукупнасць сімвалаў.

сі́менс

[ням. E. Siemens = прозвішча ням. вынаходцы (1816—1892)]

адзінка электрычнай праводнасці.

сімента́лы

(ням. Simmental = назва ракі ў Швейцарыі)

парода выведзенай у Швейцарыі буйной рагатай жывёлы, якая вызначаецца высокімі малочнымі і мяснымі якасцямі.

сіметры́чны

(ад гр. symmetros)

які мае сіметрыю, пабудаваны па закону сіметрыі;

мат. с-ыя функцыі — функцыі некалькіх пераменных, якія не змяняюць свайго значэння пры любых перастаноўках гэтых пераменных.

сіме́трыя

(гр. symmetria)

1) суразмернасць размяшчэння частак чаго-н. па абодва бакі ад сярэдзіны, цэнтра;

2) мат. уласцівасць геаметрычнай фігуры пры пэўных зменах свайго становішча накладвацца на сябе так, што не ўсе яе пункты займаюць першапачатковае становішча;

3) фіз. незалежнасць фізічных з’яў ад пэўных прасторава-часавых ці іншых пераўтварэнняў, што выяўляецца ў інварыянтнасці ўраўненняў і законаў;

4) біял. паўтаральнасць форм частак ці органаў цела жывога арганізма;

5) заканамернае размяшчэнне роўных частак крышталёў (рэбраў, граняў, вяршынь) адносна адна другой.

сіміі́ды

(ад лац. simia = малпа + гр. eidos = выгляд)

тое, што і антрапоіды.

сі́міяс

(н.-лац. simias)

кароткахвостая танкацелая малпа, якая трапляецца на Суматры.

сімпаталіты́чны

(ад гр. sympathes = чуллівы + lysis = растварэнне, пазбаўленне);

с-ыя сродкі — лекавыя рэчывы, здольныя ліквідаваць дзеянне, якое выклікаецца раздражненнем сімпатычных нерваў.

сімпатаміме́тыкі

(ад гр. sympathes = чуллівы + mimesis = перайманне)

лекавыя рэчывы, якія дзейнічаюць падобна раздражняльніку сімпатычных 2 нерваў.

сімпатры́я

(ад гр. syn = разам + patris = радзіма)

сумеснае пражыванне розных відаў або падвідаў і пашырэнне аднаго віду ў адным геаграфічным раёне.