Verbum

гапластэмані́я

(ад гр. haploos = адзіночны, просты + stemon = аснова тканкі)

наяўнасць аднаго кола тычынак у кветцы.

гаплафа́за

(ад гр. haploos = просты + фаза)

частка жыццёвага цыкла асобіны, калі клетачнае ядро змяшчае адзінарную (гаплоідную) колькасць храмасом.

гаплі́ты

(гр. hoplitai)

цяжкаўзброеныя пехацінцы ў Стараж. Грэцыі.

гапло́ід

(ад гр. haploos = адзіночны, просты + -оід)

арганізм, які мае ў клетках адзінарны (паменшаны ўдвая ў параўнанні з мацярынскім арганізмам) набор храмасом.

гапло́нт

(ад гр. haploos = адзіночны, просты + on = істота)

арганізм, у якога ўсе клеткі змяшчаюць гаплоідны набор храмасом, а дыплоідная толькі зігота.

гаптаглабі́н

(ад гр. hapto = прымацоўваю + лац. globus = шар)

складаны бялок сывараткі крыві чалавека.

гаптатрапі́зм

(ад гр. hapto = датыкаюся + трапізмы)

з’ява згінання расліннага органа ў адказ на раздражненне дотыкам (напр. раслін з павойным сцяблом).

гапты́чны

(гр. haptikos = датыкальны)

хапальны;

г-ыя рэакцыі — хапальныя рэакцыі, якія часцей за ўсё назіраюцца ў немаўлят.

гаптэ́ны

(ад гр. hapto = прымацоўваю)

рэчывы, якія не валодаюць антыгеннымі ўласцівасцямі і набываюць іх у злучэнні з бялкамі.