Verbum

аманіма́цыя

(ад амонімы)

стылістычная фігура ў паэтыцы, спалучэнне слоў з аднолькавым коранем, але неаднолькавых паводле граматычнай катэгорыі.

аманімі́я

(гр. homonymia)

лінгв. гукавое супадзенне слоў, якія маюць рознае значэнне.

амані́ты​¹

[ад амо(ній) + лац. nitrogenium = азот]

аміячна-салетравыя выбуховыя рэчывы, у склад якіх уваходзяць нітразлучэнні.

амані́ты​²

(н.-лац. ammonitida, ад гр. Ammon = імя старажытнаегіпецкага бога, якога малявалі з рагамі барана)

падклас вымерлых галаваногіх малюскаў са спіральна закручанай ракавінай, якія жылі ў палеазоі і мезазоі.

аманіфіка́цыя

(ад амоній + -фікацыя)

працэс выдзялення аміяку пры разлажэнні азотных арганічных злучэнняў.

аманія́к

(лац. ammoniacum, ад гр. ammoniakon)

водны раствор аміяку, нашатырны спірт.

амано́ліз

(ад амоній + -ліз)

абменны працэс у арганічных злучэннях пры ўзаемадзеянні з аміякам.

ама́р

(фр. homard)

вялікі марскі рак атрада дзесяціногіх (дэкаподаў); аб’ект промыслу.

амаралі́зм

(ад а- + лац. moralis = маральны)

адсутнасць маральных прынцыпаў.

амара́льны

(ад а- + маральны)

пазбаўлены маралі.