Verbum

сіндыка́т

(фр. syndicat, ад гр. syndikos = які дзейнічае сумесна)

1) манапалістычнае аб’яднанне прадпрыемцаў з мэтай абмежавання канкурэнцыі і забеспячэння панавання на рынках;

2) назва прафсаюзаў у Францыі і некаторых іншых краінах;

3) гаспадарчае аб’яднанне ў пэўных галінах прамысловасці ў СССР у перыяд нэпу, якое вяло закупку і збыт прадукцыі.

сіндэсмало́гія

(ад гр. syndesmos = звязка + -логія)

раздзел анатоміі, які вывучае сучляненні касцей шкілета.

сіндэсмі́я

(ад гр. syndesmos = звязка)

марскі малюск класа двухстворкавых, пашыраны ў Атлантычным акіяне, Чорным і Азоўскім морах.

сіндэсмо́з

(гр. syndesmos = звязка)

анат. маларухомае злучэнне касцей паміж сабой (сінартоз) пры дапамозе злучальнай тканкі (звязак).

сіндэтыко́н

(гр. syndetikon = тое, што звязвае)

сорт клею для паперы, кардону.

сіне́дра

(н.-лац. synedra)

аднаклетачная або каланіяльная дыятомавая водарасць сям. фрагілярыевых, якая трапляецца ў марскіх, саланаватых і прэсных вадаёмах.

сінедрыён

(гр. synedrion = сход)

1) савет старэйшын, вышэйшая дзяржаўная ўстанова з палітычнымі і судовымі функцыямі ў Стараж. Іудзеі;

2) перан. сход, савет, судзілішча.

сіне́кдаха

(гр. synekdoche, ад syn = разам + ekdoche = перайманне)

разнавіднасць метаніміі, стылістычны прыём, калі назва часткі, прыватнага выкарыстоўваецца замест назвы цэлага, агульнага і наадварот, а таксама слова і зварот, ужытыя такім чынам.

сінеклі́за

(ад гр. syn = разам + enklisis = нахіленне)

вялікі прагін зямной кары ў межах платформы.

сінеку́ра

(лац. sine cure = без клопату)

1) царкоўная пасада ў сярэдневяковай Еўропе, не звязаная з пэўнымі абавязкамі;

2) перан. пасада, якая добра аплачваецца і не патрабуе асаблівых турбот.