Verbum

амфалі́ты

(ад гр. ampho = абодва + lytos = раскладны)

рэчывы, якія ў растворы праяўляюць амфатэрнасць (напр. амінакіслоты, бялкі).

а́мфара

(лац. amphora, ад гр. amphoreus)

старажытная гліняная пасудзіна з дзвюма ручкамі і вузкім горлам.

амфатэ́рнасць

(ад гр. amphoteros = двухбаковы)

здольнасць некаторых рэчываў у залежнасці ад умоў праяўляць або кіслотныя, або асноўныя ўласцівасці.

амфі-

(гр. amphi = вакол, з абодвух бакоў)

першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае дваякасць, адносіны да двух прадметаў.

амфібаліза́цыя

(ад амфіболы)

замяшчэнне піраксенаў і іншых цемнаколерных сілікатных мінералаў амфіболамі; характэрная для магматычных, метамарфічных і асадачных парод асноўнага складу, якія зазналі рэгрэсіўны рэгіянальны метамарфізм.

амфібалі́т

(ад амфіболы + -літ)

горная парода, якая складаецца ў асноўным з амфіболаў.

амфібалі́я

(гр. amphibolia = двухсэнсавасць)

выраз, які можна тлумачыць двухзначна (напр. у выказванні «вырашыў сёння працаваць» слова «вырашыў» можна адносіць і да «сёння» і да «працаваць»).

амфібарэа́льны

(ад амфі- + лац. borealis = паўночны)

звязаны з пашырэннем арганізмаў, пры якім адзін і той жа від жыве ва ўмераным і на ўскраіне арктычных паясоў акіянаў (напр. дэльфіны, цюлені, траска).

амфібіёнты

(ад амфі- + біёнты)

арганізмы, прыстасаваныя да жыцця ў двух асяроддзях — у вадзе і на сушы (напр. амфібіі).

амфі́бія

(гр. amphibion)

1) земнаводная жывёла (напр. жаба, трытон), лічынкі якой дыхаюць жабрамі, а дарослыя асобіны лёгкімі;

2) аўтамабіль, танк, бронетранспарцёр, здольныя рухацца па сушы і па вадзе;

3) самалёт, прыстасаваны для ўзлёту і пасадкі на сушы і на вадзе.