Verbum

сінайкі́зм

(гр. synoikismos)

аб’яднанне некалькіх старажытнагрэчаскіх пасяленняў або гарадоў у адзін поліс у сувязі з узнікненнем класавага грамадства і станаўленнем дзяржавы.

сінайкі́я

(гр. synoikia = сумеснае жыццё)

сумеснае пражыванне двух арганізмаў розных відаў, карыснае для аднаго і нейтральнае для другога.

сінакса́ль

[ад сін(тэз) + акс(ід) + ал(юміній)]

керамічны матэрыял на аснове вокісу алюмінію.

сінакса́рый, сінакса́р

(гр. synaksarion = збор)

збор жыцій святых.

сінало́гія

(ад п.-лац. Sinae = Кітай + -логія)

сукупнасць навук, якія вывучаюць мовы, культуру і гісторыю Кітая; кітаязнаўства.

сінані́міка

(ад гр. synonymos = аднайменны)

1) сукупнасць сінонімаў якой-н. мовы;

2) раздзел лексікалогіі, які вывучае сінонімы.

сінанімі́я

(гр. synonymia = аднайменнасць)

1) падабенства слоў па значэнню пры розным іх гучанні;

2) рытарычны прыём ужывання сінонімаў побач або на блізкай адлегласці адзін ад другога.

сіна́нтрап

(ад п.-лац. Sinae = Кітай + -антрап)

старажытны, блізкі да пітэкантрапа, тып выкапнёвага чалавека, рэшткі якога знойдзены ў Кітаі.

сіна́нтрапы

(ад гр. syn = разам + -антрап)

жывёлы і расліны, існаванне якіх цесна звязана з чалавекам і з населенымі пунктамі (напр. дамовая мыш, пакаёвая муха, чорны таракан).

сінапсі́ды

(н.-лац. synapsida)

падклас вымерлых паўзуноў, у які ўваходзілі пеліказаўры і тэрапсіды.