абле́плівацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да абляпіцца.
2. Зал. да аблепліваць.
абле́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абляпіць.
абле́сены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад аблясіць.
абле́т, ‑у, м.
Разм. Тое, што будучы зрэзаным, ссечаным, праляжала ўсё лета, аблетавала (гл. аблетаваць у 2 знач.).
абле́таваць, ‑туе; зак.
1. Астацца з зімы на лета. Сена ў стозе аблетавала.
2. Праляжаўшы лета, высахнуць (пра дровы і пад.).
абле́так, ‑тка, м.
Абл. Жывёліна ва ўзросце двух год; жывёліна, якая пералетавала. Ён [Сымон] гадае так і гэтак Ды глядзіць у гушчарняк, Як ваўчок, як той аблетак, Ды не вырвацца ніяк. Колас.
•••
На аблетак — каб аблетавала, праляжала лета (звычайна пра дровы). Бацька нават не паспеў навазіць і накалоць на аблетак дроў, як нечакана снег узяўся вадою. Сабаленка.
абле́тнік, ‑у, м.
Абл. Дровы, нарыхтаваныя вясною на зіму. [Сыс:] — Як у школу дровы вазілі, і табе б сухога аблетніку шуркі са дзве скінулі б. Вітка.
аблёт, ‑у, М ‑лёце, м.
Дзеянне паводле дзеясл. аблётваць — аблётаць і аблятаць — абляцець (у 1–3 знач.).
аблётаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад аблётаць.
аблётацца, ‑аецца; зак.
Зрабіцца лётнай, здольнай збіраць нектар (пра пчалу); зрабіцца прыгодным для лётання (пра самалёт і пад.).