абду́рванне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абдурваць — абдурыць.
абду́рвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да абдурваць.
абду́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абдурыць.
абдуры́ць, ‑дуру, ‑дурыш, ‑дурыць; зак., каго-што.
Разм. Ашукаць, перахітрыць каго‑н. Не даць сябе абдурыць. □ Не, матку не абдурыш, не схаваеш ад маткі нічога. Чарнышэвіч.
абды́м, ‑у, м.
Дзеянне паводле дзеясл. абдымаць — абняць (у 3 знач.); ахоп.
абдыма́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. абдымаць — абняць (у 1 знач.).
абдыма́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да абняцца.
абдыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абняць.
абдымі́ць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., каго-што.
Абдаць дымам. Абдыміць пчол. // Пакрыць сажай, закуродыміць; задыміць. Абдыміць хату.
абды́мкі, ‑аў; адз. няма.
Ахопліванне рукамі каго‑н. (выказваючы пачуцці радасці, замілавання і пад.). Людзі кінуліся да Васіля Іванавіча, ледзь не заціснулі.. у абдымках, падхапілі на рукі. Лынькоў.
•••
З распасцёртымі абдымкамі — з радасцю, прыветна (сустрэць, прыняць і пад.).
Кідацца (кінуцца) у абдымкі гл. кінуцца.
Схапіць у абдымкі гл. схапіць.