абго́ртка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
1. Тое, чым абгорнута што‑н. Цэлафанавая абгортка. □ [Мірон Іванавіч:] — Ад тае цукеркі хутка адна абгортка застанецца. Лынькоў.
2. Дробныя верхавінкавыя лісцікі, якія шчыльным покрывам акружаюць суквецце, а потым і плод у некаторых раслін. Пачаткі кукурузы пакрыты абгорткай з лісця. Спелы арэх лёгка аддзяляецца ад абгорткі.
абграба́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абграбаць — абгрэбці.
абграба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абгрэбці.
абгрунтава́насць, ‑і, ж.
Уласцівасць абгрунтаванага; доказнасць, пераканаўчасць якога‑н. сцверджання, вываду. Абгрунтаванасць рашэння.
абгрунтава́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абгрунтавана.
2. Тое, чым што‑н. абгрунтоўваецца; довад, доказ. Падняўся Малашанка, звыклым жэстам прыгладзіў валасы, напісаў чырвоным алоўкам на паперы нейкія лічбы і пачаў гаварыць, без адступленняў, як некаторыя, без тэарэтычных абгрунтаванняў — адразу аб справе. Шамякін.
абгрунтава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абгрунтаваць.
2. у знач. прым. Падмацаваны пераканаўчымі доказамі. Цяпер яна, гэта думка, ператварылася ў цвёрдае і абгрунтаванае перакананне: Калхіду асушыць можна, сучасная тэхніка здолее гэта здзейсніць. Самуйлёнак.
абгрунтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.
Пацвердзіць фактамі, прывесці пераканаўчыя доказы ў карысць чаго‑н. Абгрунтаваць вывады.
абгрунто́ўвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да абгрунтоўваць.
абгрунто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абгрунтаваць.
абгрыза́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да абгрызаць.