абсе́яць, ‑сею, ‑сееш, ‑сее; зак., што.
1. Правесці сяўбу; засеяць. Абсеяць поле. □ Абсеем пасевам жывучым загоны І сцежкі намецім да сонца і зораў. Купала.
2. Пакрыць чым‑н. у мностве; абсыпаць.
абсі́вераны, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абсівераць.
2. у знач. прым. Які патрэскаўся, стаў шурпаты на ветры, холадзе (пра скуру на руках, нагах, твары). Адразу шуснулі ўгару сотні абсівераных чырвоных рук і пакацілася гамана. Грахоўскі.
абсі́вераць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Зрабіцца, шурпатым, асмуглым, загрубець ад ветру, холаду (звычайна пра скуру на твары, руках і пад.).
абсідыя́н, ‑у, м.
Вулканічная горная парода ў выглядзе цёмнага шкла.
[Лац. obsidianus (lapis).]
абсідыя́навы, ‑ая, ‑ае.
Які складаецца, зроблены з абсідыяну.
абскака́ць, ‑скачу, ‑скачаш, ‑скача; зак., каго-што.
1. Праскакаць вакол каго‑, чаго‑н.
2. Разм. Аб’ездзіць, абысці ўсё, пабыць у многіх месцах. [Шафёру] трэба было «абскакаць» вунь колькі калгасаў, вярнуцца ў раён і да ночы «згайсаць» яшчэ ў два сельсавета.. Пташнікаў.
3. перан. Перамагчы, апярэдзіць у чым‑н. Абскакаць канкурэнтаў. □ [Аднавус:] — Абскакаў ты мяне, Пятрок. У мяне гектар даў семдзесят пяць цэнтнераў зерня, а ў цябе — восемдзесят. Пянкрат.
абска́рджанне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абскардзіць.
абска́рджаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад абскардзіць.
абска́рджвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да абскарджваць.