Verbum

абсі́вераны, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абсівераць.

2. у знач. прым. Які патрэскаўся, стаў шурпаты на ветры, холадзе (пра скуру на руках, нагах, твары). Адразу шуснулі ўгару сотні абсівераных чырвоных рук і пакацілася гамана. Грахоўскі.